من گفتم:<<عشقت را به کهکشان دل من بسپار.>>

تو گفتی:<<کهکشان،در برابرعشق من ستاره است.>>

من گفتم:<<بگذار ستاره ات برایم لالایی بخواند.>>

                       تو گفتی:<<نمی خواهم پلک هایت بسته شود،دلم برای نگاهت تنگ می شود!.>>

من گفتم:<<پس بگذار چشمانت را نقاشی کنم!.>>

تو گفتی:<<شبنم حسادتم آتش به وجودم می زند.>>

من گفتم:<<پس بگذار برای عهدت از آسمون ستاره ای بچینم.>>

تو گفتی:<<شاید بخواهم برای ستاره شدن به آسمون سفر کنم.>>

                                                   .<<گلدان دلم لرزید و گفتم؛>>.

                                                                                             <<من از سفر می هراسم!>>

<<و من هنوزم نا باورانه به رفتن تو می اندیشم...!>>